"Pap lost het wel op, maar pap kon het niet oplossen"

Enigszins spannend vind ik het wel. Op donderdagavond brengen we, de dj’s van 't Roojse Huus, een bezoek aan de familie van Osch. De familie van Osch heeft 2 zoons. Guido heeft de ziekte van Duchenne en de jongste zoon Marijn is al aan de ziekte overleden. Alsof dat nog niet genoeg is heeft ook moeder Prisca van Osch, draagster van de ziekte Duchenne, ernstige klachten. Rond 20.00 uur komen we aan bij de familie. Spannend is het wel, wat kunnen we vanavond verwachten? We worden ontvangen bij een erg leuke familie, die ondanks alle tegenslagen erg positief in het leven staat. Samen met vader Peter, moeder Prisca en zoon Guido nemen we plaats aan de tafel in de kamer. Onder het genot van een kop koffie vertellen ze ons wat de familie in de afgelopen jaren allemaal heeft meegemaakt. Wat betekent het voor hun gezin wanneer drie van de gezinsleden de ziekte van duchenne hebben? Binnen het huis is alles prima geregeld. Dit zien we zeker als we een blik mogen werpen in de kamer van Guido. Deze is voorzien van alle gemakken zodat het mogelijk is dat hij thuis kan blijven wonen. Een kamer uitgerust met een takellift, ziekenhuisbed en alle andere zaken welke ze niet kunnen missen. Naast de kamer is een badkamer helemaal ingericht zodat Guido hier in bad kan gaan. Dan gaat er een volgende deur open en staan we in de kamer van Marijn. Marijn overleed op 8 maart 2011 en aan deze ruimte is sinds die dag niets meer veranderd. Alles staat er nog, en dat maakt wel indruk. Terug in de kamer vervolgen ze hun verhaal. Ook het overlijden van Marijn komt aan bod. Iedereen luistert zeer aandachtig naar dit verhaal. Ook de prentjes van Marijn die naast de urn een plaats hebben op de schoorsteen mantel maken diepe indruk op me. Totdat we worden opgeschrikt door het dichtslaan van de deur. De hulp om Guido naar bed te brengen komt binnen. Ik verwacht dat we voor vandaag snel afscheid moeten nemen van Guido. Toch duurt het nog even. Ook komt er iemand anders binnen. Een vriend van de familie welke vannacht de zorg van Guido op zich neemt. Dit zodat de vader ook de nacht kan doorslapen. Hiervoor kun je alleen maar diep respect hebben dat er mensen zijn die dit voor een ander over hebben Op weg naar huis speelt de zin: “Pap lost het wel op maar pap kon het niet oplossen”, constant door mijn hoofd. Meneer van Osch vertelde dat Marijn dit gezegd had op een moment dat het slecht met hem ging. Dit moet een enorm gevoel van machteloosheid hebben gegeven? Wij gaan ons 100 uur vrijwillig inzetten voor onderzoek naar de ziekte duchenne. Wij doen dit volledig vrijwillig. De familie van Osch heeft geen keus